لیستی از هزینه های قابل قبول مالیاتی

ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم، قواعد و شرایط اصلی مرتبط با پذیرش هزینه‌ های قابل قبول مالیاتی را مشخص کرده است. براساس این ماده، هزینه‌هایی که در حدود متعارف و متکی به مدارک بوده و منحصراً برای تحصیل درآمد در همان دوره مالی صرف شده باشند، قابل پذیرش هستند. در این خصوص، نکات زیر حائز اهمیت است :

1️⃣ مدارک و اسناد معتبر : وجود فاکتورها، رسیدها، سند پرداختی بانکی و سایر مستندات قانونی، شرط اول برای قبول شدن هزینه است.

2️⃣ ارتباط با تحصیل درآمد : هزینه باید در راستای کسب درآمد همان مؤسسه باشد. در غیر این صورت، هزینه یادشده مردود می‌شود.

3️⃣ رعایت حد نصاب‌ها : برخی هزینه‌ها دارای سقف یا ضوابط خاصی هستند که در صورت تجاوز از آن، مازاد هزینه از سوی سازمان امور مالیاتی مردود می‌شود.

4️⃣ عدم شمول درآمدهای معاف : اگر هزینه برای تحصیل درآمدهای معاف از مالیات یا مشمول مالیات مقطوع یا نرخ صفر باشد، این قسمت از هزینه در محاسبه مالیات پذیرش نخواهد شد.

5️⃣ انجام تراکنش بانکی : طبق تبصره 3 ماده 147، پذیرش هزینه‌های بالاتر از سقف معین، منوط به انجام پرداخت یا تسویه از طریق سیستم بانکی است. هزینه‌هایی که به شکل تهاتری تسویه می‌شوند، مشمول این بند نیستند و ممکن است در فرایند رسیدگی مالیاتی رد شوند.

تبصره 1 و 2 این ماده نیز تأکید دارد که اشخاص حقوقی و صاحبان مشاغل مکلف به نگهداری دفاتر، در حکم مؤسسه تلقی می‌شوند و هزینه‌هایی که جهت کسب درآمدهای معاف یا با نرخ مقطوع انجام می‌گیرد، قابل قبول نیست.